Gibi

Yazmak için fotoğraf çekmişim gibi. Fotoğraf çekmek için yazıyor da olabilirim.

Aslında yürümek için çıkıp müzik dinliyorum. Müzik dinlerkende düşünüyorum.

Madem düşünüyorum öyleyse varım de mi?

Halbuki düşündükçe yokmuşuz gibi.

Her gün bir öncekinin tekrarı,

yarının fragmanı.

Şiir dizesi gibi kafiyeli oldu.

Zaten şiirler bile aynı.

Şekspir sanki

Orhan Veli’den çok mu sevdi?

Değişiklik olsun bu hafta sonu kahvaltıyı dışarda yapalım. Ama olmadı değişiklik.

Zaten kahvaltıyı da dışarda yapmadık.

Ama yapsak da değişmezdi.

Ben yine çokça yürüyüp, çokça müzik dinleyip, çokça da düşündüm.

Bu cumartesinin önceki 2028 cumartesiden ne farkı var?

Evvelki hafta daha soğuktu gerçi, ellerim daha çok üşümüştü. Belki ağaçların yaprakları birer ton daha farklıydı. Ama değişen bir şey yok.

Neydi dörtlük?

“Değişen ben değilim,

Dönüşen savaş.

Artık zaman bile yetmiyor

Yaşadığımızı sanmaya.”

Aslında koşmak için çıkıp dinlenmek için fotoğraf çekiyorum. Koşarken düşünmüyorum çünkü. Dinlenirken de fotoğraf çekiyorum, fotoğraf çekerken de düşünmüyorum. Sürekli koşarsam ve dinlenirken de fotoğraf çekersem💡

Yazarken böyle saçma çözümler bulabilirsiniz. Ben Allahtan çok yazmıyorum.

Sadece delirdiğimde, uykusuz kaldığımda ve soda limon içtiğimde. Greyfurt soda da çok güzel oluyor.

Değişiklik olsun diye bolonez sosa üzüm sirkesi koydum. Tadı çok güzel oldu. Makarna zaten dünyanın en güzel yemeği bence. Ama değişik bir şey olmadı. Makarna yedik. En sevdiğim yemekten bir tabak daha. Ha bir eksik ha bir fazla!

Ne çok konuştum ama vir vir vir. Bir şey diyecektim de sanki unuttum gibi oldu.

Yürümeye değil de unutmaya çıkmışım gibi.

Ağaçlar güzel, ağaçları izleyin.

Müzik dinleyin bide. Soda greyfurt için.

Balkona çıkın. Soğuktur ama olsun. Üşütmeyin.

Ağaçlar güzel

O üflenen şey de.